അയ്യാ വൈകുണ്ഠസ്വാമികള്‍

അയ്യാ വൈകുണ്ഠസ്വാമികള്‍ ദക്ഷിണേന്ത്യന്‍ സാത്വിക

നവോത്ഥാന പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പൂര്‍വ്വിക൯

ഡോ.ജെ ലോറന്‍സ്,

കെ.എന്‍.എം.എസ് സംസ്ഥാന പ്രസിഡന്റ്

ജനനം: അയ്യാ വൈകുണ്ഠ സ്വാമികള്‍ ഇന്ത്യൻ നവോത്ഥാന പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ആദികാല സ്ഥാപകരില്‍ ഒരാളും മറ്റുള്ളവര്ക്ക് വഴികാട്ടിയുമായിരുന്നു. അദ്ദേഹം 1809 മാർച്ച് 04-ന് (തമിഴ് കൊല്ലവര്‍ഷം) തെക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലെ കന്യാകുമാരിയിലെ (അന്ന് തിരുവിതാംകൂര്‍ കന്യാകുമാരിയില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടിരുന്നു) താമരക്കുളം ഗ്രാമത്തില്‍ സ്വാമിത്തോപ്പ് എന്ന സ്ഥലത്ത് ഒരു ചാന്നാര്‍ (നാടാര്‍) കുടുംബത്തില്‍ ജനിച്ചു. പൊന്നുമാടന്റെയും വെയിലാളമ്മയുടെയും രണ്ടാമത്തെ മകനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വലിയ പ്രതീക്ഷകളോടെ അവർ കുഞ്ഞിന് 'മുടിചൂടും പെരുമാള്‍' എന്ന് പേരിട്ടു. എന്നാൽ അക്കാലത്ത് സവര്‍ണ്ണരല്ലാതെ മറ്റു ജാതിക്കാർക്ക് ഭരണവർഗത്തിന്റെ പേരുകളോ 'പെരുമാൾ' എന്ന പ്രത്യയമോ ഉപയോഗിക്കാൻ അനുവാദമില്ലായിരുന്നു. അതനുസരിച്ച് ഉദ്യോഗസ്ഥർ ഉടനടി ഉത്തരവ് പുറപ്പെടുവിച്ചു. അങ്ങനെ, മുടിചൂടും പെരുമാളിന്റെ പേര് “മുത്തുക്കുട്ടി” എന്നാക്കി മാറ്റി. പില്ക്കാ ലത്ത് അദ്ദേഹം തന്നെ തന്റെ പേര് വൈകുണ്ഠ സ്വാമികൾ എന്ന് മാറ്റി. സർക്കാരിന്റെയും സവര്‍ണ്ണ ജാതിക്കാരുടെ അഹങ്കാരവും സ്വേച്ഛാധിപത്യപരവുമായ നയങ്ങൾ യുവ മുത്തുക്കുട്ടിയുടെ വികാരങ്ങളെ മുറിവേൽപ്പിച്ചു.

സാമൂഹിക-മത-രാഷ്ട്രീയ പരിഷ്കർത്താവ്, ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പൗരാവകാശ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ പിതാവ്; അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ട ജനങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കായി വാദിച്ചതിന് ജയിലിലടയ്ക്കപ്പെട്ട ഇന്ത്യൻ നവോത്ഥാനത്തിലെ മഹാനായ നേതാക്കളിൽ ആദ്യത്തെയും ഏകനുമായ വ്യക്തി എന്നീ പദവികൾക്ക് അദ്ദേഹം അർഹനാണ്.

സാമൂഹ്യ പശ്ചാത്തലം :ബുദ്ധമതത്തിന്റെ തകർച്ചയ്ക്കു ശേഷം ചാതുർ വർണ്ണം എന്ന രീതി ജനജീവിതത്തെ പൂർണ്ണമായും തലകീഴായി മാറ്റുകയും അതിനെ വ്യത്യസ്ത ജാതികളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ മാറ്റി സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. 1809 ആയപ്പോഴേക്കും, തദ്ദേശീയ ഭരണാധികാരികളും ബ്രിട്ടീഷ് ഈസ്റ്റ് ഇന്ത്യാ കമ്പനിയും നിയന്ത്രിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെയും പ്രദേശങ്ങളുടെയും ഒരു ഒത്തുചേരലായിരുന്നു ദക്ഷിണേന്ത്യ.

രാജഭരണം ഉയർന്ന ജാതിയിലുള്ളവര്‍ക്ക് ഭൂമിയും,അധികാരവും ഏല്‍പ്പി ച്ചു മറ്റു ജാതിക്കാര്‍ക്ക് തീണ്ടാപ്പാട് (ഉയര്‍ന്ന ജാതിക്കാരും-താഴ്ന്ന ജാതിക്കരുമായുള്ള അകലവും ആചാരങ്ങളും) ഏര്‍പ്പെടുത്തി. അധഃസ്ഥിതരായ ആളുകൾ അവിഭാജ്യത, തൊട്ടുകൂടായ്മ, അദൃശ്യത എന്നിവയാൽ കഷ്ടപ്പെട്ടു. ആണും പെണ്ണും മുട്ടിന് താഴെയും അരക്കെട്ടിന് മുകളിലും വസ്ത്രം മറയ്ക്കാൻ നിയന്ത്രണങ്ങള്‍ വച്ചു. സ്‌ത്രീകൾക്ക്‌ അവരുടെ മാറ് മറയ്‌ക്കുന്നത്‌ വിലക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരായ സ്ത്രീകൾ ഉയർന്ന ജാതിക്കാരുടെ മുന്നിൽ സ്തനം മറയ്ക്കുന്നത് ഉയർന്ന ജാതിക്കാർ അപമാനമായി കണക്കാക്കി. അത്തരം വസ്ത്രധാരണരീതി ചുമത്തി ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ താഴ്ന്ന ജാതിക്കാർക്ക് പ്രവേശനം നിരോധിച്ചിരുന്നു. ക്ഷേത്രങ്ങളുടെ പുറം ഭാഗത്തേക്ക് പോലും പോകാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. നികുതി അടക്കുന്നതിൽ വീഴ്ച വരുത്തിയവരെ കഠിനമായി ശിക്ഷിച്ചു. മണിക്കൂറുകളോളം അതേ നിലയില്‍ കൊടും വെയിലിന് താഴെ നിര്‍ത്തിച്ച് നികുതി വീഴ്ച്ച വരുത്തിയവരുടെ മുതുകില്‍ ഭാരമുള്ള കല്ല് കയറ്റിവച്ചു. കടക്കാരന്റെ ചെവി തുളയ്ക്കാൻ ചുട്ടു പഴുത്ത ഇരുമ്പ് വടി ഉപയോഗിച്ചു. ഈ വടി ചെവിയിൽ മണിക്കൂറുകളോളം തൂക്കി ശിക്ഷിച്ചു. ഇത് കൂടാതെ മർദ്ദിക്കുകയും അറസ്റ്റ് ചെയ്തു ദിവസങ്ങളോളം ജയിലിൽ അടയ്ക്കുകയും ചെയ്തു. കുടിശ്ശിക വരുത്തിയ സ്ത്രീകളെ സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥർ പീഡിപ്പിച്ചു. ഇരകൾ നൽകിയ പരാതികള്‍ ഉയർന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥർ യാതൊരു പരിഗണനയും നല്‍കിയിരുന്നില്ല. ചൂഷണം,കൂലിയില്ലാത്ത ജോലി (ഊഴിയം) (ജോലിക്ക് കഞ്ഞി മാത്രം),അനാചാരം,ക്രൂരമായ ശിക്ഷകള്‍, താങ്ങാനാവാത്ത നികുതിഭാരം ഇങ്ങനെ അതി കഠിനമായ ശിക്ഷണ നപടികള്‍ മൂലവും ജാതി വ്യവസ്ഥിതിയാലും ജനജീവിതം അതി ദുസ്സഹമായി.

അയ്യാ വൈകുണ്ഠ സ്വാമികള്‍: ജാതി വ്യവസ്ഥ അതികഠിനമായ സാഹചര്യത്തില്‍ ജനങ്ങളുടെ ജീവിതം ദുസ്സഹമാവുകയും അതിനൊരു ചെറിയ പരിഹാരമെങ്കിലും എല്ലാപേരും ആഗ്രഹിച്ചു. ഈ സാഹചര്യത്തില്‍ അയ്യാ വൈകുണ്ഠർ താന്‍ പിറന്ന സമുദായത്തോടൊപ്പം അസ്പൃശ്യ സമുദായങ്ങളുടെ ഐക്യം എന്ന മുദ്രാവാക്യം ആദ്യമായി ഉയർത്തി. സത്യം,ധര്‍മ്മം എന്നിവയിലൂന്നിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കര്‍മ്മവും ദര്‍ശനവും,ആത്മധൈര്യം ,വാക്ക് സാമര്‍ത്ഥ്യം,ജ്ഞാനം എന്നിവ താഴ്തപ്പെട്ട നാടാര്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട വ്യത്യസ്ത വിഭാഗങ്ങളെ ആകര്‍ഷിച്ചു. എല്ലാ മനുഷ്യരും തുല്യരാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഉപദേശിക്കുകയും ഒരുമിച്ചു ജീവിക്കുവാനും അവരെ നിർബന്ധിച്ചു. ഒരു ജാതി, ഒരു മതം,ഒരു ദൈവം, ഒരു കുലം,ഒരു മൊഴി, ഒരു യുഗം, ഒരു ലോകം എന്ന പ്രസിദ്ധമായ മുദ്രാവാക്യം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു. രാജ ഭരണകാലത്ത് അധര്‍മ്മത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുവാ൯ ഏവരും ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാല്‍ സവര്‍ണ്ണരെ കണ്ടാൽ അരയിൽ തുണികെട്ടി കുനിഞ്ഞു ഓച്ഛാനിച്ച് തീണ്ടാപ്പാട് അകലെ നില്ക്കണമെന്ന ജാതി വിവേചനത്തെ അദ്ദേഹം ചോദ്യം ചെയ്തു. തലപ്പാവുകെട്ടി,നട്ടെല്ല് വളയ്ക്കാതെ മേല്ജാതിക്കാര്‍ക്ക് മുന്നിൽ നിവര്‍ന്നു നില്ക്കാ൯ സമുദായാംഗങ്ങളെ പഠിപ്പിച്ചു. അന്ന് താഴ്ന്ന ജാതിക്കാര്‍ വേദം പഠിച്ചാല്‍ കാതിൽ ഈയം ഉരുക്കി ഒഴിക്കണമെന്ന നിര്‍ദ്ദേശം നില നിന്നിരുന്നു. അതിനെതിരെ സ്വന്തമായി ആദ്യത്തെ ആരാധനാലയം (സ്വാമിത്തോപ്പു പതി) സ്ഥാപിച്ചു ജനത്തെ ധര്‍മ്മവും നീതിയും പഠിപ്പിച്ചു. ദേവപ്രീതിക്കായി നിലനിന്നിരുന്ന ബലി തുടങ്ങിയ അനാചാരങ്ങളെ നിര്‍ത്തല്‍ ചെയ്തു. ഭയപ്പെടാതെ ചെയ്യുന്ന ജോലിക്ക് സവര്‍ണ്ണരിൽ നിന്ന് കൂലി ചോദിച്ചു വാങ്ങുവാന്‍ അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ ജനനത്താല്‍ മനുഷ്യനിൽ ജാതിവ്യത്യാസമോ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള വിവേചനമോ ഇല്ല. പ്രകൃതിയില്‍ ദൈവം നല്കിയ സമ്പത്ത് എല്ലാപേര്‍ക്കും ഉള്ളതാണ്. സമ്പത്ത് കൈക്കല്‍ വച്ച് രാജ്യം സ്വന്തമെന്നു കരുതി പ്രജകളെ കഷ്ടപ്പെടുത്തുന്ന തിരുവിതാംകൂര്‍ രാജാവിനെ “കരിനീചന്‍” എന്ന് അദ്ദേഹം വിശേഷിപ്പിച്ചു.

അയ്യാ വൈകുണ്ഠർ തന്റെ അടുക്കൽ വന്നവരോട് തലപ്പാവും കാൽവിരലുകൾ വരെ മുണ്ടും ധരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു. അധഃസ്ഥിതരുടെ ഇടയിൽ സമത്വം കൊണ്ടുവരാൻ അയ്യ ഈ ജനാധിപത്യ സിദ്ധാന്തം പ്രയോഗിച്ചു. ചെയ്യുന്ന ജോലിക്ക് കൂലി ചോദിക്കാൻ ജനങ്ങളെ ഉപദേശിച്ച അദ്ദേഹം ആരെയും ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ലെന്ന് അവരെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു. താഴ്ന്ന ജാതിക്കാർ സ്വാമികളെ ഒരു രക്ഷകനായി കാണുകയും ധൈര്യത്തോടെയും ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയും അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിക്കുകയും ചെയ്തു. 1851-ൽ, അന്ത്യനാളുകളുടെ തലേന്ന്, സ്വാമിത്തോപ്പിലെ നിഴല്‍ൽ തങ്ങളിൽ ഒന്നിൽ അദ്ദേഹം ഒരു കണ്ണാടി പ്രതിഷ്ഠിച്ചു. അദ്ദേഹം ജനങ്ങളോട്, "ഷർട്ട് ഊരിമാറ്റി തലപ്പാവ് ധരിച്ച് കൈകൾ കൂപ്പി കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി സ്വയം വന്ദിക്കുക" എന്ന് ആജ്ഞാപിച്ചു. അത് ജനങ്ങളിൽ ആത്മാഭിമാനവും ആത്മവിശ്വാസവും വളർത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ അദ്ദേഹത്തെ അയ്യ ഗുരു എന്ന് വിളിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണശേഷം, അയ്യാ വഴി എന്നറിയപ്പെട്ട ഒരു ആരാധനാക്രമം ഉയർന്നുവന്നു. വൈകുണ്ഠ സ്വാമികളുടെ ഈ ആരാധനാക്രമത്തിന് മറ്റ് മതങ്ങളുമായി യാതൊരു സാമ്യവുമില്ല. പതിയിലെ പ്രധാന ദേവത 'കണ്ണാടി' ആണ്. വൈകുണ്ഠര്‍ സുവിശേഷങ്ങള്‍ക്കും ബ്രിട്ടീഷ് മിഷനറിമാരുടെ മതപരിവര്‍ത്തനത്തിനും എതിരായിരുന്നു. രാജാവുമായുള്ള ചങ്ങാത്തവും അവരുടെ ആധിപത്യവും അദ്ദേഹത്തെ ചൊടിപ്പിച്ചു. തദ്ദേശീയരായ ജനങ്ങളോടുള്ള അവരുടെ മനോഭാവത്തെ മനസ്സിലാക്കി ബ്രിട്ടീഷുകാരെ അദ്ദേഹം” വെണ്‍നീചന്‍ “എന്ന് വിശേഷിപ്പിച്ചു.

വൈകുണ്ഠ സ്വാമികളുടെ പ്രവര്‍ത്തന ഫലമായി സ്ത്രീകൾക്ക് മാറ് മറയ്ക്കാനുള്ള അവകാശം നേടുന്നതിനും, അടിമത്തം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനും, ഉഴിയം സമ്പ്രദായം അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനും, പൊതു റോഡുകൾ ഉപയോഗിക്കാനുള്ള അവകാശം, വിദ്യാഭ്യാസത്തിനുള്ള അവകാശം, സർക്കാർ സേവനങ്ങളിൽ അർഹമായ പങ്ക് നേടുന്നതിനും, ദേവദാസി സമ്പ്രദായം, സംബന്ധം, സ്മാർത്തവിചാരം, അന്യായമായ ശിക്ഷാനിയമവും ശിക്ഷാ സമ്പ്രദായങ്ങളും, ക്ഷേത്രാരാധനയ്ക്കുള്ള അവകാശം, ആഭരണങ്ങൾ ധരിക്കുന്നതിലെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുന്നതിനും വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടം എന്നിവയാല്‍ തിരുവിതാംകൂറിന്റെ മുഖം എന്നെന്നേക്കുമായി മാറ്റിമറിക്കുന്നതിനും ആഗോള ഭൂപടത്തിൽ തിരുവിതാംകൂറിനു അസൂയ നിറഞ്ഞ ഒരു സ്ഥാനം ലഭിച്ചു.

അയ്യാ വൈകുണ്ഠ സ്വാമികളുടെ കര്‍മ്മവും ദര്‍ശനവും: ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കുവാന്‍ അനുവാദമില്ലാത്ത ആളുകൾക്കായി അദ്ദേഹം ആരാധനാലയങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിച്ച്‌ അയ്യാ വഴി എന്ന മതപരമായ ജീവിതരീതി കൊണ്ടുവന്നു. എല്ലാ ജാതികൾക്കിടയിലും സമത്വവും ഐക്യവും പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ജാതിരഹിത സമൂഹം സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനും ജന്മാധിഷ്ഠിത അസമത്വം ഇല്ലാതാക്കുന്നതിനും അദ്ദേഹം ഇടതടവില്ലാതെ പ്രവർത്തിച്ചു. അഖിലത്തിരട്ടു അമ്മാനൈ, അരുള്‍നൂല്‍ എന്നീ ബ്രഹത്തായ കൃതികള്‍ അദ്ദേഹം രചിച്ചു. അവ പില്‍ക്കാലത്ത് ജനങ്ങളുടെ ഒരു ജീവിത രീതിക്ക് തന്നെ കാരണ ഭൂതമായി.

രാജ്യത്ത് രാഷ്ട്രീയ പോരാട്ടം,സാമൂഹിക നവോത്ഥാനം,മതനവീകരണം എന്നിവ ആരംഭിക്കുന്നതിൽ ഒരു സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താവ് എന്ന നിലയിൽ വിജയിച്ച ആദ്യ നവോഥാന നായകന്‍ അയ്യാ വൈകുണ്ഠർ ആയിരുന്നു. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെയും കേരളത്തിലെയും സാമൂഹിക വിപ്ലവകാരികളുടെ തുടക്കക്കാരനായിരുന്നു വൈകുണ്ഠർ. ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താക്കളുടെയും മുൻഗാമിയും മനുഷ്യാവകാശങ്ങൾക്കും സാമൂഹിക സമത്വത്തിനും വേണ്ടിയുള്ള പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ മുൻനിരക്കാരനുമായിരുന്നു അദ്ദേഹം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധര്‍മ്മോപദേശം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ നിരവധി സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങൾക്ക് കാരണമായി. അതിന്റെ ഫലമായി മേൽവസ്ത്ര സമരം, ക്ഷേത്രപ്രവേശന പ്രക്ഷോഭം, തുടങ്ങി നാരായണഗുരുവിന്റെതുള്‍പ്പെടെയുള്ള മറ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും സാമൂഹികവും ആത്മാഭിമാനവുമായ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ആവിർഭാവത്തിനും കാരണമായി. അതുപോലെ നവോഥാന നായകന്മാരായ . ശ്രീ നാരായണ ഗുരു(1856–1928), ചട്ടമ്പി സ്വാമികൾ (1853–1924) സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ (1863–1902) പെരിയാർ ഇ. വി. രാമസാമി (1879–1973) മഹാത്മാ അയ്യങ്കാളി (1863 - 1941), മഹാ കവി എൻ. കുമാരനാശാൻ (1873 - 1924). വല്ലാലാർ ചിദംബരം രാമലിംഗം(1823–1874) മുതലായവരുടെ രംഗപ്രവേശനത്തിനും കാരണമായി.

വൈകുണ്ഠർ സ്വയം ഒരു സന്യാസി ആയി വിശേഷിപ്പിച്ചു. സമാനതകളില്ലാത്ത നിരവധി വിപ്ലവ ആശയങ്ങൾ അദ്ദേഹം പ്രസംഗിച്ചു. ദാനധർമ്മം, സത്യം, സ്നേഹം എന്നിവയുടെ പ്രാധാന്യം അദ്ദേഹം ഊന്നിപ്പറയുകയും ആചാരങ്ങളിൽ ഈ മൂല്യങ്ങളെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ച മിക്ക ആശയങ്ങളും ആചാരങ്ങളും മതപരവും സാമൂഹികവുമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉളവാക്കുന്നതായിരുന്നു. ചരിത്രപരമായി, അക്കാലത്തെ സമൂഹത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന, പ്രധാനമായും ജാതി അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള, അസമത്വങ്ങളെ തകർക്കുന്നതിനും, സാമൂഹ്യശാസ്ത്രപരമായി അധഃസ്ഥിതരും മോശമായ പരിതസ്ഥിതികളില്‍ ജീവിക്കുന്നവരുമായ ആളുകളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതിനും ഉയർത്തുന്നതിനുമുള്ള ഒരു ശ്രമമായാണ് അദ്ദേഹം ആചാരങ്ങളെ ഉപയോഗിച്ചത്. 'അന്നധർമ്മം' എന്ന പേരിൽ ഭക്ഷണ ദാനവും, തൂവയൽ തവസിലൂടെ ശാരീരികവും ആത്മീയവുമായ ശുദ്ധി,തോട്ടുനാമത്തിലൂടെ തൊട്ടുകൂടായ്മ ഇല്ലാതാക്കൽ, ശിരോവസ്ത്രത്തിലൂടെ ആത്മാഭിമാനവും ധൈര്യവും, വിവിധ ജാതികളെ ഏകോപിപ്പിച്ചതും ഇതിന് ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. നാനാ തുറകളിലുള്ള താഴ്ത്തപ്പെട്ട ജനവിഭാഗങ്ങളെ ഏകോപിപ്പിച്ചു കൂട്ടായി ഭക്ഷണ വിഭവങ്ങള്‍ കൊണ്ടുവന്നു ഒരുമിച്ചിരുന്നു പാചകം ചെയ്തു കൂട്ടായി ഭക്ഷിച്ചു. അതിനെ സമപന്തി ഭോജനം എന്ന് വിളിപ്പേരിട്ടു. മുന്തിരിക്കിണറിലൂടെ ജലപാനത്തിലുള്ള അസമത്വം ഇല്ലാതക്കുകകയും ഒരുമയും സാഹോദര്യവും ഊട്ടി ഉറപ്പിച്ചു. മഹാകവി കുമാരനാശാന്റെ “ചന്ധാല ഭിക്ഷുകി” എന്ന കാവ്യ പശ്ചാത്തലം ഇതില്‍ നിന്നും പ്രചോദനം കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിപ്ലവ സിദ്ധാന്തം ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ വലിയ ആവേശം ഉളവാക്കുകയും അവരുടെ അവകാശങ്ങൾക്കായി പോരാടാൻ അവരെ സജ്ജമാക്കുകയും ചെയ്തു.

അയ്യാ വൈകുണ്ഠനാഥർ സ്വാമിത്തോപ്പിൽ താമസിച്ചു തന്റെ സന്ദേശം ജനങ്ങളിലെത്തിക്കാൻ തന്റെ ശിഷ്യന്മാരെ ദൂരദേശങ്ങളിലേക്ക് അയച്ചു. മൈലാടി ശിവതാണു (ധർമ്മ ചീടർ), കൈലാസപുരം പണ്ടാരം (ഭീമൻ ചീടർ), പിള്ളയാർകുടിയിരിപ്പ് അർജുനൻ (അർജ്ജുനൻ ചീടർ), കുളച്ചൽ സുബ്ബയ്യൻ (നകുലൻ ചീടർ), താമരക്കുളം ഹരിഗോപാലൻ (സഹദേവ ചീടര്‍) എന്നിങ്ങനെ പഞ്ചപാണ്ഡവരോടൊപ്പം അറിയപ്പെടുന്ന അഞ്ച് ശിഷ്യന്മാരാണ് അദ്ദേഹത്തിന് പ്രധാനമായും ഉണ്ടായിരുന്നത്. തന്റെ തത്ത്വങ്ങൾ പ്രസംഗിക്കാനും വിശുദ്ധ ജീവിതം നയിക്കാനും അദ്ദേഹം തന്റെ അഞ്ച് ശിഷ്യന്മാരോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അദ്ദേഹം അവർക്ക് ഒരു പാതിരം (തന്റെ തത്വങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ചിട്ടയായ ജീവിതത്തിനുള്ള മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം) നൽകുകയും അത് കർശനമായി പാലിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുകയും ചെയ്തു.

ശാരീരികമായി ഒരാൾക്ക് അവന്റെ/അവളുടെ ഇഷ്ടത്തിനും ആഗ്രഹത്തിനും അനുസരിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കാം. പൂജകളോ പൂജാരികളോ ഇല്ല. കർപ്പൂരമോ ആരതിയോ ആവശ്യമില്ല. അഗർബത്തി അല്ലെങ്കിൽ മെഴുകുതിരികൾ, വഴിപാടുകളോ കാണിക്ക ഹുണ്ടികളോ ഇല്ല. അത്യാധുനിക ആചാരങ്ങളും മന്ത്രങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് ദൈവത്തെ ആരാധിക്കേണ്ടതില്ലെന്ന് അയ്യാ വൈകുണ്ഠർ നിർദ്ദേശിച്ചു. ആചാരങ്ങളല്ല സ്നേഹമാണ് ദൈവം ആഗ്രഹിക്കുന്നതെന്നും സ്നേഹത്തോടെ അർപ്പിക്കുന്ന എന്തും ദൈവത്തിന് സ്വീകാര്യമാണെന്നും ഭഗവദ്ഗീതയിൽ ഭഗവാൻ കൃഷ്ണൻ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു എന്നും അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു.

1836-ൽ അയ്യാ വൈകുണ്ഠർ 'സമത്വ സമാജം' എന്ന പേരിൽ ഒരു വലിയ പ്രസ്ഥാനം സംഘടിപ്പിച്ചു. എല്ലാ മനുഷ്യരുടെയും സമത്വവും അന്തസ്സും സംബന്ധിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആശയം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിന് ഈ സംഘടന ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. യൂറോപ്പിൽ രൂപപ്പെടുത്തിയ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ (കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോ) രാഷ്ട്രീയ തത്വശാസ്ത്രത്തിന് തൊട്ടുമുമ്പായിരുന്നു അത്.

വൈകുണ്ഠരുടെ ജയില്‍ വാസം : വൈകുണ്ഠരുടെ മാര്‍ഗ്ഗ നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ ഒരു ആവേശം സൃഷ്ടിക്കുകയും 19-ാം നൂറ്റാണ്ടിലെ തെക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലും തെക്കൻ തിരുനെൽവേലിയിലും അത് പ്രതിഫലിക്കാൻ തുടങ്ങുകയും ചെയ്തു. ഇതുമൂലം താഴേത്തട്ടിലുള്ളവർ നിരവധി അടിച്ചമർത്തലുകളെ ചെറുക്കാൻ തുടങ്ങി. നിലവിലുള്ള വ്യവസ്ഥിതിയുടെ തകർച്ച തങ്ങളുടെ സാമൂഹിക പദവിയെ ഗുരുതരമായി തുരങ്കം വയ്ക്കുമെന്ന് വിശ്വസിച്ചതിനാൽ ഉയർന്ന വിഭാഗക്കാര്‍ ഇത് തങ്ങൾക്കെതിരായ വെല്ലുവിളിയായി വീക്ഷിച്ചു. വൈകുണ്ഠ സ്വാമിയെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കുമെതിരെ സവര്‍ണ്ണ വിഭാഗങ്ങൾ തിരുവിതാംകൂർ രാജാവിന്റെ മുമ്പാകെ നിരവധി പരാതികൾ സമർപ്പിച്ചു. എന്നാൽ രാജാവ് തുടക്കത്തിൽ അവയെല്ലാം അവഗണിച്ചു. ശുചീന്ദ്രം സന്ദർശന വേളയിൽ സ്വാതി തിരുനാൾ രാമവർമ്മ രാജാവിന്റെ മുമ്പാകെ ഈ വിഷയം ഒരിക്കൽക്കൂടി അവതരിപ്പിച്ചു. വൈകുണ്ഠർ ജനങ്ങളെ പ്രകോപിപ്പിക്കുകയാണെന്നും രാജ്യത്തിനെതിരായ കലാപത്തിന് ഗൂഢാലോചന നടത്തുകയാണെന്നും അദ്ദേഹം സംശയിച്ചു. ഒരു വിപ്ലവം ഭയന്ന് അദ്ദേഹം വൈകുണ്ഠ സ്വാമിയെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാൻ സായുധ സേനയെ അയച്ചു. വൈകുണ്ഠ സ്വാമികള്‍ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള വലിയ ജനക്കൂട്ടം സൈന്യവുമായി ഏറ്റുമുട്ടി. വൈകുണ്ഠർ അവരെ അക്രമാസക്തരാകുന്നതിൽ നിന്ന് തടയുകയും സൈന്യത്തിന് വഴിയൊരുക്കാൻ അവരോട് അഭ്യർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തു. പട്ടാളക്കാർ അദ്ദേഹത്തെ സ്വമിത്തോപ്പില്‍ നിന്നും പിടികൂടി ശുചീന്ദ്രത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി.

പുഴുക്കൾ നിറഞ്ഞ മലിനജലം നിറഞ്ഞ ഒരു തടവറയിൽ അദ്ദേഹത്തെ തടവിലാക്കി. വിവിധ വിഷ ഔഷധങ്ങൾ കലർത്തിയ മദ്യം കഴിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തോട് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. അത്ഭുതകരമെന്നു പറയട്ടെ വൈകുണ്ഠർ അത് ബാധിക്കപ്പെടാതെ തുടർന്നു. രണ്ടു ദിവസം അവിടെ തടവിൽ കിടന്നു. അവിടെനിന്നും വലിച്ചിഴച്ച് ഇന്നത്തെ ആറ്റുകാല്‍ (തിരുവനന്തപുരത്ത്) സിംഗാരത്തോപ്പ് തുറന്ന ജയിലിൽ തടവിലാക്കി. വൈകുണ്ഠറുടെ അനുയായികൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വഴിയിലുടനീളം അദ്ദേഹത്തെ അനുഗമിക്കുകയും ജയിൽ വളപ്പിൽ തങ്ങുകയും ചെയ്തു.

ജയിൽവാസ കാലത്ത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുഗ്രഹം വാങ്ങാൻ ധാരാളം ആളുകൾ സിംഗാരത്തോപ്പിലേക്ക് ഓടിയെത്തി. വൈകുണ്ഠർ നിരവധി കഠിനമായ പീഡനങ്ങൾക്കും ക്രൂരമായ പെരുമാറ്റങ്ങൾക്കും വിധേയനായി. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹം അവിടെയും പ്രസംഗവും രോഗശാന്തിയും തുടർന്നു. ജയിലിൽ പലവിധ അത്ഭുതങ്ങളും അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. ഒടുവിൽ വൈകുണ്ഠറെ കൊലപ്പെടുത്തുന്നതിനായി ഭരണാധികാരികൾക്കും സൈനിക ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കും പൊതുജനങ്ങൾക്കും മുന്നിൽ വിശന്നുവലഞ്ഞ കടുവയുടെ കൂട്ടിലേക്ക് അദ്ദേഹത്തെ എറിഞ്ഞു. ഉദ്യോഗസ്ഥർ പ്രതീക്ഷിച്ചതിന് വിരുദ്ധമായി കടുവ ഇരയിലേക്ക് ചാടിയില്ല. അതിനെ പ്രകോപിപ്പിക്കാനായി ഒരു പടയാളി കുന്തം കൊണ്ട് അതിനെ തുരത്തി ആക്രമിക്കുവാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചു. എന്നാൽ കടുവയാകട്ടെ അയ്യാ വൈകുണ്ഠരെ കണ്ടയുടനെ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ മുമ്പിൽ മുട്ടുകുത്തി. രാജാവ് കോപാകുലനായി, കുന്തത്തിന്റെ മറ്റേ അറ്റം കൊണ്ട് കടുവയെ കുത്താൻ സൈനികരിൽ ഒരാളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. ഉയർന്ന ജാതി പ്രമാണിമാർ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ആസ്വദിച്ചു. അവരിൽ ഒരാൾ ആ പട്ടാളക്കാരന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് കടുവയെ കുത്താൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. കുത്തുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ച കടുവ കുന്തത്തിൽ പിടിച്ചപ്പോൾ പട്ടാളക്കാരൻ അത് ശക്തമായി പുറത്തേക്ക് വലിച്ചു. ഈ പുറം വലിയില്‍ കടുവ പൊടുന്നനെ കുന്തം വിട്ടു. അപ്പോൾ കുന്തത്തിന്റെ കൂർത്ത പിന്‍ അറ്റം ഒരു ബ്രാഹ്മണ ജാതിക്കാരന്‍റെ വയര്‍ തുളക്കുകയും സംഭവസ്ഥലത്ത് തന്നെ മരിക്കുകയും ചെയ്തു. ആയിരം പശുക്കളെ കൊല്ലുന്നതിനേക്കാൾ പാപം ബ്രാഹ്മണനെ കൊന്നാൽ സംഭവിക്കും എന്നറിഞ്ഞു രാജാവ് ദുഃഖിതനായി കൊട്ടാരത്തിലേക്ക് പോയി.

ഈ സംഭവം രാജാവിനെ ഞെട്ടിച്ചു. വൈകുണ്ഠർ തന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങളും പ്രസംഗങ്ങളും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ജാതിയിൽ മാത്രം പരിമിതപ്പെടുത്തണമെന്ന വ്യവസ്ഥയിൽ അദ്ദേഹത്തെ ഉടൻ മോചിപ്പിക്കാൻ ഉത്തരവിട്ടു. വൈകുണ്ഠർ വ്യവസ്ഥയിൽ ഒപ്പിടാൻ വിസമ്മതിക്കുക മാത്രമല്ല, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മോചനം അംഗീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. എല്ലാ ജാതികളുടെയും ഉന്നമനവും സമത്വവും തന്റെ ദൗത്യമായതിനാൽ അദ്ദേഹം രാജകീയ ശാസനം കഷണങ്ങളാക്കി. ജയിൽവാസം പൂർത്തിയാക്കിയതിന് ശേഷം മാത്രമേ മോചനം സ്വീകരിക്കുകയുള്ളൂവെന്ന് അദ്ദേഹം പ്രഖ്യാപിച്ചു. 110 ദിവസത്തിന് ശേഷം മാർച്ച് ആദ്യവാരം അദ്ദേഹത്തെ മോചിപ്പിച്ചു. ഈ സംഭവങ്ങൾ വൈകുണ്ഠറിന്റെ പ്രശസ്തി രാജ്യത്തുടനീളം വർധിപ്പിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അനുയായികൾ അദ്ദേഹത്തെ ഒരു ഘോഷയാത്രയായി ജയിലില്‍ നിന്ന് തിരികെ കൊണ്ടുപോയി.

വൈകുണ്ഠരുടെ വേര്‍പാട് : അമ്പലപ്പതിയിൽ, അന്നത്തെ തിരുവിതാംകൂർ കൊട്ടാരത്തിലേതിന് സമാനമായി ഒരു വലിയ മേൽക്കൂരയ്ക്ക് കീഴെ ഭരിക്കുന്ന രാജാവായി അദ്ദേഹം സ്വയം അവതരിപ്പിച്ചു. “ഇക്കാനൈ മാനം” എന്ന ഒരു മഹത്തായ ചടങ്ങ് നടത്തി അദ്ദേഹം വിവിധ ദേവതകളെ തന്നിലേക്ക് ഏകീകരിച്ചുവെന്നും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് തെക്കൻ തിരുവിതാംകൂറിലും തെക്കൻ തിരുനെൽവേലിയിലുടനീളമുള്ള നിരവധി നിഴൽ തങ്ങൾക്കു അദ്ദേഹം തറക്കല്ലിട്ടു. 21 വൈകാശി 1026 എം.ഇ.യിൽ (02-06-1851) തന്റെ 46 വയസ്സില്‍ അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു. സ്വാമിത്തോപ്പ് പാതയിലെ പള്ളിയറയായിരുന്ന പൂവണ്ടൻതോപ്പിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ 'വിശുദ്ധ സുവര്‍ണ്ണ ശരീരം' സംസ്‌കരിച്ചു.